سه شنبه, 02 اردیبهشت,1404

نگاهم قفل می‌شود روی دست‌های گره خورده‌شان. دست در دست هم، کودک و مادری جوان جلویم ایستاده‌اند. ته دلم می‌لرزد. چیزی هولم می‌دهد میان جمعیت. انگار چشم‌هایم از دور ایستادن خسته شده باشد.

سه شنبه, 02 اردیبهشت,1404

باید جریان شناسنامهٔ پدرِ همسرم را برایتان تعریف کنم تا به عمق ماجرا پی ببرید: هفت سال اول عمرش را با شناسنامهٔ دختر سپری کرده است!

سه شنبه, 02 اردیبهشت,1404

‏سال‌ها هر بار که صدای موشکی به سمت دشمن بلند می‌شد، عطر عطوی در هوا می‌پیچید. ژانویه ۲۰۲۴، پهپادی در کفرکوبا ماشینش را زد، ولی جان سالم به در برد. دوباره هدفش گرفتند، باز هم نجات یافت. سومین بار هم زنده ماند؛ انگار عمرش برای مقاومت نوشته شده بود.

دوشنبه, 01 اردیبهشت,1404

هم‌قدم شدم با خانم میانسال چادری که محکم رویش را گرفته و گردی کوچکی از صورتش را گذاشته بود معلوم شود. پای چپش درد می‌کرد و دیرتر از من پایش را جلو می‌برد...

دوشنبه, 01 اردیبهشت,1404

دنبالِ گمشده‌ام می‌گشتم. همان پدری که دستِ نوازشگرش را بر سرِ یتیمی‌ام بکشد. می‌خواستم دامنِ لباسِ عربی‌اش را بگیرم تا دیگر رها نشوم...

یکشنبه, 31 فروردین,1404

همه خسته بودند و تنها چیزی که می‌چسبید، نوشابه خنک در کنار عدس پلو بود. ناهار آماده بود، در زدند و نوشابه‌ها را تحویل دادند. به سمت آشپزخانه رفتم تا خبر ناهار را بگیرم، که دیدم عوامل دور تا دور چیزی ایستاده و صحبت می‌کنند.