آرشیو محتوا - راوینا

خیلی‌ها ترسیده‌اند...

می‌روم‌ مسجدالحرام و خودم را می‌رسانم روبروی همان در. آن عقب ترش خانه‌ی عبدالمطلب است. خانه‌ی عهده‌دار و پرده‌دار کعبه.

وقتی سیل راه بیفتد هر چیزی سر راهش باشد با خودش می‌برد...

«از سحر که صدا رو شنیدم گفتم اینجا مریوانه یا تهران!»

قرمه سبزی سر شب مانده را که خوردم، سوخت جامد به موتور ذهنم رسید که سربند یا منتقم درست کنم و ببندم به پیشانی شهدای شهر...

بیشتر اوقات، با شنیدن صدای رعد و برق و هیاهویش، نماز آیات، واجب می‌شوم...

خانواده خواهرم طبقه دوم یک ساختمان دوازده طبقه در شهرک شهید چمران زندگی می‌کردند...