آرشیو محتوا - راوینا

یخ دلم آب شد

با آمدن خبر شهادت سردارها، دانشمندان، مردم و طفل‌های بی‌گناه، شده بودم عین دوسال قبل که طوفان الاقصی شروع شد ...

سعی می‌کردم از دیدن عنوان "شهید" کنار اسم سرداران و دانشمندهایمان فریاد نزنم...

چند ساعت دور زدن توی کوچه‌پس‌کوچه‌های خلوتِ نیمه‌شبِ تهران و تماشای شهر با جزئیات -با پس‌زمینه صدای دل‌انگیزِ شلیک پدافند- تجربه جالبی بود.

تو زمان جنگ مادرهای ما همینجا پشت جبهه‌ آش نذری می‌پختند به نیت پیروزی رزمنده‌ها...

پیاپی سایت‌های لرزه‌نگاری را چک می‌کردیم.نه دنبال خبر پهپاد بودیم، نه موشک… فقط می‌خواستیم مطمئن شویم...

همه بهم زنگ می‌زنن می‌گن بیا! چرا موندی تهران؟ بیا هر چقدر در می‌آری خودمون بهت می‌دیم!