آرشیو محتوا - راوینا

علی هندی

برای غزه و لبنان کمک جمع‌آوری می‌کرد و روز و شب‌هایش با کارهای فرهنگی می‌گذشت. آرزویش نابودی اسراییل بود.

در این حماسه باشکوه، درد و افتخار در هم آمیخت. اندوهی عمیق، از دست دادن این غنچه‌های نشکفته، بر جان‌ها نشست...

می‌خوام کامپیوتر بخونم و وارد سپاه بشم تا کمک آقا باشم. خیلی دوستش دارم...

خیابان‌ها، نه راهروهای عبور، که تبدیل به رودی خروشان از جمعیت شده بودند؛ مردمی که با چشمانی اشک‌بار اما گام‌هایی استوار، آمده بودند...

احساس می‌کنی می‌خواهد نگاه‌ها را به خود جلب کند، اما نگاهش که می‌کنی، نگاهش جایی‌ست که معلوم نیست کجاست، اما تو را هم با خود می‌برد...

در تمام این روزها اصلاً هیچ قرابتی با حسّ ترس نداشته، چون به قدرت ایران اعتمادی فراتر از تصور داشته...