چهار شنبه, 07 آذر,1403

آمده بود نماز آخر را توی مصلی بخواند.سلام بدهد به سیده زینب و با خانواده‌اش راهی خانه بشود.ویدیوی سخنرانی دوباره از اول پلی می‌شود.صدای سید حسن توی فضای مصلی می‌پیچد:

چهار شنبه, 07 آذر,1403

امروز هر جا را نگاه می‌کنم چند تا خانم لبنانی دارند لباسی، رو اندازی تهیه می‌کنند تا با خودشان ببرند.از خرابه‌های خانه‌اش که حرف می‌زد انگارقرار بود برود توی قصر پادشاهی!

چهار شنبه, 07 آذر,1403

با همان جثه کوچکش ساک‌ها را با ذوق برمی‌داشت و به زور تا نزدیک ماشین می‌رساند. خنده از لب‌هایش نمی‌رفت. پشت هم می‌گفت: یا الله راجعین عالبیت...

چهار شنبه, 07 آذر,1403

تصورش هم سخت بود. من مستندهای زیادی راجع به جنگ داعش و سوریه دیده بودم. این که حالا درست توی همان جاده‌ها و خیابان‌ها بودم، حس عجیبی داشت.از بین حرف‌های آقای جویباری فهمیدم میدان دیده است. زمان جنگ ۵ سالی سوریه بوده!

چهار شنبه, 07 آذر,1403

تلفن قطع شد. چند دقیقه‌ای مات و مبهوت همانجا نشستم. عجیب شرمنده دعوت حضرت شده بودم. خدا می‌داند که سختی‌ها و شرایط پیش رو برایم مهم نبود. طی سفرهای قبلی خیلی تجربۀ اندوخته داشتم. اصلا خجالت می‌کشیدم به این موضوعات فکر کنم.

چهار شنبه, 07 آذر,1403

لبنانی‌ها نشسته‌اند پای تلویزیون هتل، اخبار را دنبال می‌کنند.شبکه خبری دارد مناطق مختلف لبنان را نشان می‌دهد. مردم در حال برگشت به خانه‌ها بودند.