دوشنبه, 12 آذر,1403

تصمیم گرفته بود در سوریه کار جهادی کند. مترجم ایرانی‌ها بوده و حالا فراتر از مترجم، عزیزِ جان من است. خیلی زود دلبسته‌اش شدم. برایم خواهر، برایم مونس شد.

دوشنبه, 12 آذر,1403

سواره و پیاده چند روز راه آمده‌اند تا خودشان را برسانند به حرم بی‌بی. تشنه و گرسنه، توی سرمای جانسوز سوریه. حالا رسیده‌اند به زینبیه، به حرم جبل الصبر....

دوشنبه, 12 آذر,1403

یک پارچه نور است. صدایش در نمی‌آید. بغض توی گلویش را فرو می‌دهد و شروع می‌کند قصه سقوط نبل و الزهرا را بگوید. میان حرف‌هایش هی گریز می‌زند به حاج قاسم.

دوشنبه, 12 آذر,1403

با دو تا از دخترها و نوه‌هایش آمده بودند سوریه! خانه‌شان ناامن شده بود. موشک باران‌ها که شدت گرفته بود بچه‌ها را جمع کرده بود و ناچار شده بود به ترک وطن!که جان بچه‌ها را نجات بدهد.

یکشنبه, 11 آذر,1403

ننه‌خانم با غیظ چاقوی تیزی که در شال کمر خود داشت بیرون آورد. ننه، قابله بود و این چاقو ابزار کارش برای بریدن بند ناف. ناگهان آن روح لطیفِ مادرانه به یک شیر زنِ مبارز تبدیل شد و در درگیری سه نفر از آن مردان را به هلاکت رساند...

یکشنبه, 11 آذر,1403

دلم برای مادرم می‌سوخت. پیرزن ۷۵ ساله‌ای که به سکوت زندگی‌اش عادت کرده بود و حالا ۲۶ زن و دختر کوچک و بزرگ مهمان خانه‌اش بودند. یعنی اگر فقط هر کس یک کلمه حرف می‌زد خانه می‌شد مثل بازار دست فروش‌ها...