چهار شنبه, 15 اسفند,1403

سیدعبداللطیف الامین، سخنرانی که ضد اسرائیل سخنرانی می‌کند و مردم را علیه اسرائیل به مقاومت فرامی‌خواند هم در این سال ترور می‌شود.

چهار شنبه, 15 اسفند,1403

پرچم زرد، گودال عمیق، صدایی شبیه بمب، کجا داری می‌روی ذهن؟ تو که قرار نداشتی بروی ضاحیه! اصلاً دست و دلت نه موقع خبر شهادت به کاغذ و قلم رفت، نه در خاک سپاری‌اش. گمان نمی‌کردم با دیدن گودال دل و دستت با هم بلرزد.

چهار شنبه, 15 اسفند,1403

یاد تانک‌های مرکاوا باقی مانده در غزه افتادم. آنجا که آهن پاره‌های جنایات مدرن به محل بازی بچه‌های قدس تبدیل شده بود. انگار تاریخ تکرار می‌شود.

چهار شنبه, 15 اسفند,1403

می‌گذارد. اتفاق مهم دیگر در این سال، شکل‌گیری خطوط دفاعی مقاومت است؛ ابتکاری که استقلال عمل را در معرکه بیش‌تر می‌کند. بدین‌ترتیب هر محور، فرمانده خود را داشت و در بزنگاه‌ها بر حسب شرایط، مستقلا تصمیم می‌گرفت.

سه شنبه, 14 اسفند,1403

یک روز گذشته بود و دیگر دلم روا نمی‌داد. کتاب «سید عزیز» را یافتم. شماره دختر لبنانی را هم پیدا کرده بودم گوشی را بر نمی‌داشت. پیامک دادم: «مرا نمی‌شناسی و نمی‌شناسمت، اما دردمان مشترک است. دوست‌داشتی دیده‌مان را به حضورت روشن کن...»

سه شنبه, 14 اسفند,1403

من هیچ نگرانی از چنین و چنان گفتن‌هایش نداشتم. کسی که حسابش پاک است، از محاسبه چه باک؟! تهِ حرف‌هایش فهمیدم دختر فامیلش از روی شور و شیطنت جوانی و برای قُپی آمدن، این حرف را به من چسبانده...