دوشنبه, 11 فروردین,1404

هر چند به ظاهرش نمی‌آید، اما فقط یک قلک نیست، ابزار تبیین است و آموزش. هر کس به خانه‌مان می‌آمد پسرم آن را دست می‌گرفت و توضیح می‌داد: «این قلکِ کمک به فلسطینه، اگر دوست دارید توش پول بریزید».

یکشنبه, 10 فروردین,1404

خدا رحمت کند سال هزاروچهارصدوسه را که با دردهای او ما پوست انداختیم و زندگی‌مان شد روزهای قبل و بعدش. حالا بیشتر از همیشه چشم انتظار آمدن فرج و نصرت خدائیم و آرزو داریم در خونْ هم، با مردم غزه شراکت داشته باشیم‌.

یکشنبه, 10 فروردین,1404

آخر با چندتا بچه قد و نیم‌قد کوچک و نوزاد ۴۰روزه یک‌کم برایم سخت بود. آن هم با وضع داغان کالسکه که چند وقتی هست عمرش را کرده. اما وقتی که دیدم حضرت آقا در پیامی خودشان شخصاً از مردم می‌خواهند حتماً همه شرکت کنند و...

یکشنبه, 10 فروردین,1404

اما در مسیری که می‌رفتیم، خود را بی‌توفیق نکردیم. تا به مقصد برسیم؛ همان جمع کوچک چهار-پنج نفره‌مان "مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسراییل، کلا کلا اسراییل، الموت الامریکا، الموت الاسراییل" گویان، خیابان را پر سر و صدا کرد و از کنار هر هتل و مطعم و فندق و زائرسرا رد می‌شدیم، توجه‌ها را جلب می‌کردیم و شعار می‌دادیم...

یکشنبه, 10 فروردین,1404

آخر مسیر راهپیمایی درست روبروی فرمانداری، دیدمش، پسربچه‌ای با بلوز کرم رنگ و شلوار زغالی، که فکر کنم پنجم ششم بود، چهره‌اش به دل می‌نشست صورت تپلش خواستنی ترش کرده بود، داشت بادکنک می‌فروخت. بادکنک رنگی رنگی که بهم بافته شده بودند.

شنبه, 09 فروردین,1404

به قابلمه سر زدم که ببینم پلو دم کشیده یا نه؛ یاد مقلوبه افتادم. یعنی چند روزی بود در ذهنم رفت‌وآمد داشت و دوست داشتم امتحانش کنم. انگشت نم‌دارم را که به دیواره قابلمه زدم و جیلیزویلیز دیگ درآمد فهمیدم وقتش شده و زیر دیگ را خاموش کردم.