یکشنبه, 19 مرداد,1404
کی گفته مردها گریه نمی‌کنند!
آن هم جلوی دیگران!
چه دروغ متداولی!
چه ابهت مضحکی!
مردها هم گریه می‌کنند!
مردها، بغضشان را خوب بلدند قورت بدهند!
اما این بغض هر چقدر هم که خورده شود، هر چقدر هم که سرکوب شود، آخر سر، تبدیل می‌شود به رد اشکی که می‌چکد لای ریش‌هایشان!
مردها هم گریه می‌کنند!
و این روزها، مردهای زیادی هستند که اشک‌هایشان، سر می‌خورد!
همان مردهایی که لیست قربانی‌های افرادِ کاروانشان را چک می‌کنند و غبطه می‌خورند که اسم‌شان در لیست نیست. همان عوامل اجرایی کاروان‌ها که نمی‌توانند مُحرم شوند.
یکی از آن مردها امروز میکروفن را گرفت تا توضیحات تکمیلی جمرات را بدهد. گفت دیشب لیست قربانی‌ها را چک می‌کرده، از ۱۷۵ نفر، ۱۷۴ نفر الحمدلله قربانی می‌کنند. بغضش ترکید. اشکش سر خورد لای ریش‌هایش؛ آن هم جلوی جمع. یک دقیقه‌ای سکوت کرد. بغضش را قورت داد...
و من یاد این جمله‌های حامد ملحانی افتادم که نوشت:
کی گفته مردها گریه نمی‌کنند!
اشکم بند نمی‌آید. یاد اشک‌های یک مرد دیگر افتادم. اشک‌های مردی که پهنای صورتش را خیس خیس کرده بود. مردی در عرفات که قصد کربلا داشت. مردی که خودش قربانی دین خدا شد. همان خونِ خدا، وابن ثاره...
حمیده کاظمی
ble.ir/jostarestan